Fort van Vaux 2022-04-17
Het fort van Vaux presenteert zich de dag van vandaag als een bescheiden eiland te midden van het bos. In deze sector, verwoest door de gevechten, hebben boswachters het essentiële deel van het terrein heraangeplant, enkel het vierkant van het fort werd vrij gelaten. Dit nieuw landschap neemt meedogenloos de plaats in van de compositie die in het begin van de eeuw door een Duitse luchtaanval in 1914 werd ontsluierd.
Gebouwd op een hoogte van 360 meter aan de kant van la Côte de Meuse, 8 kilometer ten noordoosten van Verdun, is het fort van Vaux samengesteld uit losse versterkte schakels die la Place de Verdun omcirkelen. Gevestigd te midden van een open veld, domineert zijn trapezium vorm de dorpen van Vaux (links) en van Damloup (rechts), gelegen op het einde van ravijnen, gebruikt voor wegen en voor het lokaal treinspoor, waardoor Verdun met Vaux wordt verbonden. Deze dorpen, in de Lotharingse stijl, laten tuinen en boomgaarden als een kroon verschijnen met daarboven een kruiselingse gordel van akkers en weilanden.
Vaux - Een verwoestte koepel 2022-04-17
Rond dit fort, van middelmatige grootte, iets lager gelegen, gemaakt uit beton en voorzien van pantserkoepels ligt een volledige inrichting voor militairen, dat tussen 1881 en 1914 langzaam aan gebouwd werd, heeft het landschap volledig veranderd. Aan beide zijde, artillerie eenheden met voldoende uitrusting ter bescherming van het plateau, De hokjes, omgeven door een netwerk van ijzeren kabels van 10 tot 20 meter lang, gaven een gedrongen indruk. Aan de voorzijde, meer bepaald aan de rand van de spoorweg waar met een wijds uitzicht heeft, werden kleine verschansingen voorzien voor de artillerie. Deze inrichting werd vervolledigd met twee betonnen bunkers. Al deze elementen zijn met elkaar verbonden door een belangrijk netwerk van strategische wegen waarvan de hoofduitgang naar het fort toe verstopt is achter een gordijn van vegetatie.
Vaux - Zicht op de achterkant van het fort met de vegetatie 2022-04-17
Deze inrichting resulteerde in een echte militaire afsluiting van het territorium wat een grote toevloed van nieuwe mensen met zich meebracht zeker tijdens de grote militaire constructie fase. Als gevolg van de betonnering van het fort van Vaux (1888 – 1889) zijn er ongeveer 1200 werkmensen die leven in de omgeving. Maar de lokale arbeidskrachten volstaan niet zodat men beroep moet doen op werklui uit Limonges en Italië. In Vaux stijgt de bevolking tussen 1901 en 1913 van 224 naar 287 inwoners.
De omgeving is uiteindelijk gekenmerkt door een beboste zone: daar waar ze een bedekking of een masker vormt, werden ze bewaard (Bois de la Montagne et de la Vaux Régnier). Elders, om het zicht te verbeteren voor de verdediging en het geschut, werden er grote delen ontbost zoals in Chénoi, er blijft enkel nog lage vegetatie kruiden en struiken. Van 1881 tot 1914 worden de defensieve inrichtingen op een gestaag ritme herhaald en vanaf 1908 resulteert dit in het verdwijnen van de helft van het bos rond de gemeente Vaux.
Vaux - Zicht op de gracht 2022-04-17
Fort van Vaux
Vaux - Ingang van het fort 2022-04-17
Constructie data: 1888 – 1904 – 1912.
Uitwendige verdediging: het fort bezat voor de aanvallen, een netwerk van ijzeren kabels met betonnen paaltjes van 30 m dikte. Dit netwerk werd vernietigd. Op het moment van de val van het fort waren de grachten voor een groot deel versperd door de instorting van de zijwanden.
Vaux - Fel verwoest deel van het fort 2022-04-17
Toegang: weg die uitgaf op een ophaalbrug of in de grachten. Bovendien, tijdens de val van het fort, was het fort ook toegankelijk via een opening gemaakt in de enkele en dubbele bekisting aan de rechter zijde.
Vaux - Zicht op de rechterzijde van het fort 2022-04-17
Versterkte lokalen: De leefruimtes zijn bedekt met een gemetseld gewelf van 1 m dikte met daar bovenop een laag zand van 1 m en een laag beton van 2.50 m dikte. Er waren zeven kazematten nodig om 5 officieren en 152 manschappen te herbergen. De twee kazematten de Bourges, de schuilplaatsen en de gangen konden op hun beurt nog eens 160 manschappen zittend herbergen. De waterputten, op het moment van het verlies van het fort, volledig leeg, bevonden zich onder twee van deze kazematten. De voorgevel en de openingen naar de leefruimtes zijn gericht in de richting van Verdun. Een kelder was enkel voorzien onder de pantserkoepel en onder de twee kazematten de Bourges.
Vaux - Canon van 75 in de kazemat 2022-04-17
Communicatie: De gang achter de betonnen kazerne stond in contact met de kazematten de Bourges, de pantsertoren, de toren met mitrailleurs en de bekistingen die de grachten flankeerden, via een doorgang bedekt met een gewapend betonnen tegel van 1.25 meter. Het grootste deel van deze gang was vernietigd op het moment van de val van het fort.
Vaux - Een verplaatste koepel 2022-04-17
Uitbreiding van de kam: 320 meter.
Mogelijke bezetting: Minimaal een compagnie infanteristen.
Mogelijke bewapening: Mitrailleurs en kanonnen in de twee kazematten de Bourges.
Vaux - Canon van binnen de kazemat bezien 2022-04-20
Mijnen gangen: de mijnen gangen, voorzien van een gesloten stenen gewelf, met een hoogte van 1.75 m en een lengte van 1 m, vertrekkende van de bodem van de grachten meer bepaald langs de enkele bekisting rechts en aan beide zijden van de dubbele bekistingen. Zij hadden een lengte van ongeveer 150 m en eindigden elk in 3 zijtakken van 70 cm lengte, 1 m volledig gesloten en 6 tot 8 m die toegang verschafte tot de poederkamers van 85 cm op 1.65 m waarvan de grond 30 cm tot 1 m hoger lag dan die van de grachten.
Vaux - "Le Divergent" canon van het fort 2022-04-20
Vaux - Zicht op een slaapzaal 2022-04-20
Algemene observatie: Op het moment van de val van het fort waren de gangen, de wanden van de grachten, vernield voor een groot deel, het massief van de pantsertoren van 75 mm en de observatieposten volledig vernield en de terrassen ondersteboven gekeerd.
Vaux - Infirmerie 2022-04-20
Vaux - Ter nagedachtenis van de gesneuvelden 2022-04-20
Vaux - Gedenkplaat van hierboven 2009-04-04
Source : Association Nationale du Souvenir de la bataille de Verdun
© http://www.gvandeurzen.be
